سوگـند می‌خوریم به قـالو بلای عشق            سوگند می‌خـوریم به بدرالدجای عشق
ما زنده‌ایم زنده به حال و هوای عشق            خانه به دوش و دربه‌در کوچه‌های عشق

تابید نـور رحـمـت حـق؛ نور سرمدی
مـســتـیــم بـاز از جـلـوات مـحــمـدی

یک جلوه کرد و بت کده را تار و مار کرد            یک یاعلی که گفت هزاران شکار کرد
با غمزه‌ای زمین و زمان را دچار کرد            لب تا گشود مـیـکـده‌ها را خـمار کرد
هـستـیم در لوای تو ای بت شکن‌ترین
خاکیم زیر پـای تو ای بت شکـن‌ترین

آورده‌انـد تـا که تو را با تـمـام عـشـق            باید که سجده کرد به قدر و مقام عشق
پا‌ شد هـزار مـرتـبه بر احـترام عشق            تازه گرفته رنگ خودش را قوام عشق
تو آمـدی که رحـمـت بـی‌حـد بـبارد و
نام عــلـی بـه آل مــحــمــد بــبــارد و

در چـارده مـسـیـر تـویی مـقـتـداتـرین            تکـیـه به کوه قـامت تو زد ستون دین
ای مـنـتـهـای قـدرت حـق زیر آستـین            بر لحـظه‌های خلـق تو پیـوسته آفـرین
دسـتی بکـش که بـاز دلـم مـبـتـلا شود
یک دم بزن که خاک دلـم کـیـمیا شود

دسـتـی بـکـش به روی سر ما نـدارها            عالـیـجـنـاب این‌هـمه شـب زنـده‌دارها
بــرهـم زدی بـسـاط دل بـی‌قــرارهــا            جمعـنـد دور روی تو امـشب نگـارها
خورشید و ماه معـتکـف بر جـمال تو
ریـزه‌خـوریم بـر سـر خـوان بـلال تو

شیعه که جام مستیتان را به لب گرفت            حالا بساط نوکریش روز و شب گرفت
شایسته بود شیعه از اینجا لقـب گرفت            تو آمدی و مذهب ما یک نسب گرفت
تا زنــده‌ایــم، عــاشـق آل مـحــمـدیــم
مـا بــنــدگـان صــادق آل مـحـمــدیــم

آقام شد که نوکـریم رنگ و بو گرفت            نوکـر شـدم که زنـدگـیـم آبـرو گـرفت
من هرچه داشتم همه چشمان او گرفت            شکر خدا که دعای دلم مو به مو گرفت
می‌خـواستم گـدای تو باشم فقـط همین
ای‌کاش من برای تو باشم فقـط هـمین